Βέρα Κρούσκα: «Η Έλλη Λαμπέτη, ο «Βάλτος» και τα χρόνια που πέρασαν…»

Γράφει ο Ηλίας Τάσκου / δημοσιογράφος / iliasamfipoli@gmail.com

Η Βέρα Κρούσκα είναι μία από τις αγαπημένες μου πρωταγωνίστριες. Την πρωτοείδα στη ταινία της Φίνος Φιλμ «Ο βάλτος» (από τις καλύτερες της) και στη συνέχεια ανακάλυψα το τηλεοπτικό της πρόσωπο μέσα από σειρές της κρατικής τηλεόρασης.

Τότε άρχισα να ψάχνω περισσότερα για το κορίτσι αυτό που με μάγεψε και σιγά σιγά έγινε ένα από τα αγαπημένα μου πρόσωπα από το χώρο του θεάματος. Σήμερα ρίχνοντας τη ματιά μου πίσω τη θεωρώ πραγματική ευλογία για το ελληνικό θέατρο. Μια ηθοποιός που δεν ένιωσε ποτέ σταρ γιατί όπως πολύ χαρακτηριστικά είχε πει η ίδια: «Ο τίτλος αυτός έχει ένα κενό στη μέση. Μπορείς όμως να γίνεις σταρ μέσα από τη δουλειά σου. Το σκέτο σταρ είναι πολύ φανταχτερό». Ποιο είναι όμως  αυτό το κορίτσι που μας καθήλωσε από τα πρώτα του βήματα;

Η Βέρα Κρούσκα γεννήθηκε στην Αθήνα, στα χρόνια του Εμφυλίου. Από μικρή έδειξε την αγάπη της στην υποκριτική. Μεγάλωσε στον Άγιο Λουκά στα Πατήσια, μέλος πολύτεκνης οικογένειας. Με σπουδές στη Δραματική Σχολή του «Μουσικού θεάτρου» του «Ωδείου Αθηνών», πήρε και μαθήματα χορού από καταξιωμένες δασκάλες, όπως τη Σόνια Μοριάνοβα, την Μύριαμ Σουάζι και την Καίη Χόλντεν. Τα πρώτα επαγγελματικά της βήματα έγιναν ως χορεύτρια δίπλα στους Τάκη Βαρλάμο και Φώτη Μεταξόπουλο, ενώ εμφανίστηκε χορεύοντας στις κινηματογραφικές ταινίες: «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Η Ψεύτρα», «Η σοφερίνα», «Ο Θαλασσόλυκος» και «Όχι Κύριε Τζόνσον». Το 1964 στη ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη «Οι Κληρονόμοι», η Βέρα κάνει ένα πέρασμα ως ηθοποιός συμμετέχοντας σε μια σκηνή με τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Λεπτομέρειες από ένα πλούσιο βιογραφικό!!!…

Σε πρωταγωνιστικό ρόλο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1967 στην ταινία «Έρωτες στην Λέσβο» του παραγωγού Τζέιμς Πάρις, μια ιδιαίτερη ταινία. Η Βέρα υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο συνεργασίας με τον Τζέιμς κρατώντας βασικούς ρόλους σε πολεμικές παραγωγές («Ο Τελευταίος των Κομιτατζήδων» (1970) αλλά και σε ταινίες του Γιώργου Σκαλενάκη («Θυμήσου Αγάπη μου») και του Ερρίκου Ανδρέου («Κατηγορώ το κορμί μου»).

Το 1973 η Βέρα Κρούσκα πρωταγωνιστεί στην ενδιαφέρουσα ταινία του Ντίνου Δημόπουλου «Ο βάλτος». Μια άρτια παραγωγή του Φίνου που κινείται σε δύο αλληλένδετα επίπεδα. Το ένα είναι η μικρογραφία, το ανθρώπινο μωσαϊκό και το άλλο ο βάλτος που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία. «Ο Βάλτος» είχε την ατυχία να βγει στους κινηματογράφους τον Οκτώβριο του 1973, ένα μήνα πριν από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, με δραματικές επιπτώσεις για την εισπρακτική της πορεία.

Η φιλμογραφία της Βέρας Κρούσκα περιλαμβάνει και ταινίες του Νέου Ελληνικού κινηματογράφου. Αξέχαστοι θα μείνουν οι ρόλοι της στα φιλμς: «Ο Ασυμβίβαστος», «Και ξανά προς τη δόξα τραβά», «Η Χρυσομαλλούσα»  και άλλες.

Σήμερα για τη Βέρα η περίοδος του κινηματογράφου πέρασε. Τη θεωρεί τέχνη μοναδική αλλά νιώθει ότι δεν της δόθηκε ποτέ ή σχεδόν ποτέ η ευκαιρία να γυρίσει τις ταινίες που ήθελε.

Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1968 στα έργα: «Σαράντα καράτια» και στο «Άνθος του Κάκτου» των Πιέρ Μπαριγιέ και Ζαν Πιερ Γκρεντύ, δίπλα στη σπουδαία Έλλη Λαμπέτη. Σύντομα  οι δύο θεατρίνες έγιναν φίλες, με τη Βέρα να θεωρεί ότι από εδώ και πέρα ξεκινά και η χρυσή επαγγελματική περίοδος για εκείνη.

Το 1981 ο Νίκος Κούνδουρος της  έδωσε την ευκαιρία να παίξει  στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στην παράσταση «Η όπερα της πεντάρας». Θα ακολουθήσουν συνεργασίες με τους: Αλέξη Σολομό, Σπύρο Ευαγγελάτο, Σταμάτη Φασουλή, Κώστα Μπάκα, Γιώργο Αρμένη, Παντελή Βούλγαρη και άλλους. Η μικρή οθόνη μπήκε στη ζωή της από τα πρώτα χρόνια της κρατικής τηλεόρασης. Με επιλεκτικές εμφανίσεις στα σίριαλ: «Το κορίτσι της Κυριακής», «Μεθυσμένη πολιτεία», «Το ταξίδι» και «Εν Αθήναις».

Μέχρι και σήμερα, η Βέρα  μεσουρανεί στο θεατρικό σανίδι. Διατηρεί σταθερά τη θέση της στην εκτίμηση του κοινού και των ειδικών. Εξακολουθεί να είναι μια όμορφη γυναίκα. Έχει κάνει πολλά εξώφυλλα και φωτογραφίσεις. Σύμφωνα με όσα έχει πεί η ίδια έχει κάνει πολύ καλά πράγματα, με εξαιρετικούς σκηνοθέτες, ηθοποιούς  και συντελεστές, αλλά έχει κάνει και πράγματα ψιλοαδιάφορα. Δεν βλέπει τις ταινίες της, δεν κοιτά πίσω…Ωστόσο για εμένα θα είναι πάντα εκείνο το λαμπερό κορίτσι του κινηματογραφικού «Βάλτου»…